Czarna śmierć, czyli zaraza morowa, była najstraszliwszym i najbardziej złowieszczym zabójcą wszech czasów. Pojawiła się niespodziewanie na Sycylii w roku 1347, a potem, nim upłynęły trzy lata, zgładziła połowę ludności Europy. Nie było przed nią ratunku... Gdy jej ogniska umocniły się we Francji, nękała nasz kontynent jeszcze przez trzy stulecia. Po raz ostatni zebrała posępne żniwo w Londynie w latach 1665-1666: tygodniowo ginęło wtedy w męczarniach sześć tysięcy osób. Po kilku latach nagle zniknęła - równie tajemniczo jak się pojawiła. Czy grozi nam jej powrót? Wieloletnie badania autorów, wsparte oryginalnymi źródłami - dawnymi księgami parafialnymi, testamentami i dziennikami - przyniosły zaskakujące wyniki. Czarna Śmierć nie miała nic wspólnego z dżumą, nie przenosiły jej też szczury. Była śmiertelną chorobą wirusową (pustoszącą osiedla ludzkie już w odległej starożytności), bardzo przypominającą AIDS. Najgorsze jest jednak to, że jej wirus ponad wszelką wątpliwość drzemie w ukryciu gdzieś w Europie - najprawdopodobniej w zmutowanej formie - oczekując na sprzyjające warunki do ponownego ataku. A ponieważ jesteśmy obecnie społeczeństwem daleko bardziej mobilnym niż niegdyś, skutki nowej epidemii będą niewyobrażalnie groźne.
UWAGI:
Bibliogr. s. 260-261.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
